Dobra gospodyni cuda w domu czyni Dobra gospodyni cuda w domu czyni – to tytuł książki naszej koleżanki Janiny Gołąbek, przedstawiającej rok obrzędowy w naszej wsi Rogi. Ta piękna miejscowość leży na pograniczu Beskidu Niskiego i Kotliny Jasielsko–Krośnieńskiej nad rzeką Lubatówką, w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Miejsce Piastowe. Tytuł książki jest nieprzypadkowy. Tak przez

Wspólne działania- lepszy świat Był rok 1962. W pięknej malowniczej wsi Rossosz życie toczyło się spokojnie. Wspomnienia o niedawnej okupacji hitlerowskiej były jeszcze żywe wśród mieszkańców. Trudne to były czasy dla utrzymujących się z pracy na roli. Niepotrzebne były zegary, gdyż dzień pracy wyznaczał wschód i zachód słońca. Każda pora roku wypełniona była pracą: sadzenie ziemniaków,

Koło Gospodyń Wiejskich Rusko działa już od 1958 roku, jednak na jakiś czas musiało zawiesić swoją działalność. W 2014 roku zostało reaktywowane i do dnia dzisiejszego prężnie uczestniczy w życiu lokalnej społeczności. Obecnie liczy 77 członkiń. Koło Gospodyń Wiejskich Rusko w 2014 roku po kilkudziesięciu latach przerwy ponownie rozpoczęło swoją działalność. Obecnie zrzesza trzy pokolenia kobiet

Wyróżnienie w konkursie "Historia Kołem Gospodyń się toczy": Fragment eseju: Całą historię KGW Sokole przeczytasz tutaj: KGW Sokole

Esej o wiejskich gospodyniach? One były od zawsze, są i chyba będą do końca świata, a nawet… podobno jeszcze jeden dzień dłużej. To kobiety przede wszystkim piękne, kochające, atrakcyjne. Ciekawe świata i romantyczne. Czy takie były wtedy, gdy zaczęła się ich przygoda z kołem gospodyń wiejskich, około 70 lat temu? Na pewno, ale przede wszystkim stały

Koło Gospodyń Wiejskich – gospochy w fartuchach, zapracowane, zmęczone, nieśmiałe... Nic bardziej mylnego! Panie z Koła Gospodyń Wiejskich to moc i energia, twórczość, kreatywność, otwartość, optymizm! Ale zacznijmy od początku, jak to z KGW w Brzeźnie było i jak po ponad 70 lat istnienia jest. Koła Gospodyń Wiejskich są jedną z najstarszych organizacji społecznych, jakie funkcjonują

Koło Gospodyń Wiejskich w Czernicach powstało w 1947 roku. Przez ponad 70 lat działalności jego członkowie zrealizowali wiele inicjatyw, które miały pozytywny wpływ na aktywizację i integrację lokalnej społeczności. Koło Gospodyń Wiejskich w Czernicach powstało w 1947 roku dzięki zaangażowaniu takich osób, jak: Antoni Dzięgała, Jan Świerszcz i Julian Grzegorczyk. Pierwszymi członkiniami było 10 gospodyń: Zofia

Koło Gospodyń Wiejskich w Kalisiu, gmina Wolbrom zostało utworzone w grudniu 1962 roku z inicjatywy kółek rolniczych, którym formalnie podlegało. Jego założycielką a jednocześnie przewodniczącą była pani Janina Kot, która do dziś służy pomocą i dobrą radą. Ówczesna działalność Koła skupiała się przede wszystkim na rozwijaniu umiejętności przydatnych w prowadzeniu domu. Na początku lat 80.

Koło Gospodyń Wielskich w Kościelisku zostało utworzone w 2014 roku. Jego działalność jest nastawiona przede wszystkim na aktywizację i promowanie kobiet z Gminy Kościelisko, a także na pracę na rzecz integracji pokoleń oraz propagowanie i pielęgnację tradycji regionalnych. Koło Gospodyń Wiejskich w Kościelisku, to grupa ponad 25 aktywnych kobiet, w różnym wieku, o różnych talentach, umiejętnościach

Rozśpiewane "Makoszanki" Gdzie słyszysz śpiew – tam wchodź, Tam dobre serca mają. Źli ludzie – wierzaj mi – Ci nigdy nie śpiewają. Johann Wolfgang von Goethe Pomysł powstania KGW w Makoszynie zrodził się na sesji Rady Gminy Bieliny. Leszek Bakalarz – ówczesny zastępca przewodniczącego Rady Gminy Bieliny, radny sołectwa Makoszyn oraz Tadeusz Baran – sołtys sołectwa Makoszyn dowiedzieli się, że gmina

Wyróżnienie w konkursie "Historia Kołem Gospodyń się toczy" Fragment eseju: "Wiele lat temu, jeszcze jako mała dziewczynka, z dziecięcą ciekawością przyglądałam się, jak moja mama i inne gospodynie ze wsi zbierają się w domu jednej z nich, by wspólnie wziąć udział w spotkaniu Koła Gospodyń Wiejskich. Kobiety zawsze ubierały odświętne stroje, a na ich twarzach malował się

II miejsce w konkursie "Historia Kołem Gospodyń się toczy" Fragment eseju: "Motto poety Stanisława Komoniewskiego idealnie odzwierciedla życie mieszkańców i pracę dla dobra wspólnego w naszej małej wiosce. Koło Gospodyń Wiejskich w Rozalinie powstało kilkadziesiąt lat temu i nadal prężnie działa. Czy mimo upływu czasu jego historia kołem się toczy i będzie się toczyła dalej przez następne pokolenia?" Całą historię

Koło Gospodyń Wiejskich w Rudzie Białaczowskiej zostało założone w czerwcu 2019 roku i obecnie liczy 40 członków. Funkcję przewodniczącej pełni Pani Grażyna Trawińska, która jest również sołtysem wsi. Ruda Białaczowska to średniej wielkości wioska położona w południowo-zachodniej części gminy Gowarczów. Miejscowość liczy około 500 mieszkańców. Atrakcją tego miejsca jest jeden z ostatnich działających młynów nad rzeką

Koło Gospodyń Wiejskich w Siedliskach powstało w 1953 roku, założyła go nauczycielka pani Wanda Słotwińska. Fakt ten zapisano w kronice Szkoły Podstawowej w Siedliskach, koło zatem jest najdłużej działającym w gminie Zamość. Panie pomagały w prowadzeniu ochronki dla sierot, dzieląc się z dziećmi żywnością, sercem i opieką. Były to trudne powojenne warunki.   [gallery type="rectangular" columns="2" ids="22320,22319"]   W

Koło Gospodyń Wiejskich w Słocinie tworzą kreatywne i przebojowe kobiety. W swoim działaniu łączą tradycję z nowoczesnością. Doskonale radzą sobie w kuchni, sprawdzają się jako animatorki na lokalnych imprezach, są doskonałymi organizatorkami wielu spotkań dla mieszkańców wsi, uwielbiają podróżować, promują aktywny i zdrowy tryb życia, piszą projekty i pozyskują dodatkowe fundusze na promocję wsi Słocin

III miejsce w konkursie "Historia Kołem Gospodyń się toczy" Fragment eseju: "Dziś, gdy świat ogarnięty zgrozą przycichł w niepewności jutra, gdy korona nie kojarzy się z królem lecz z wirusem, może zasadne jest to, by przywracać pamięć o dniach szczęśliwych. Dniach, w których mogliśmy BYĆ RAZEM. Oto garść wspomnień i refleksji o czasach, które należy ,,ocalić od

Od Teściowej do Synowej Mam jeszcze w myślach obrazy z dzieciństwa, gdzie darcie pierza z jednej strony było czynnością tak naturalną i powszechną, a z drugiej swoistym, pielęgnowanym według pewnych zasad, rytuałem. Odbywało się to w długie jesienne lub zimowe wieczory. Wtedy to gospodynie, po obrządzeniu inwentarza, gromadziły się w jednej izbie, wspólnie wykonując pierzasty wsad