Tradycja dywanów kwiatowych i sokolnictwo –propozycja na Listę UNESCO
Tradycja dywanów kwiatowych na procesje Bożego Ciała oraz sokolnictwo to kolejne wnioski złożone przez Polskę na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO.
Tradycja dywanów kwiatowych na procesje Bożego Ciała
Tradycja dywanów kwiatowych istnieje nieprzerwanie od ponad 200 lat. Jest związana z obchodami Bożego Ciała w miejscowości: Spycimierz (woj. łódzkie) oraz Klucz, Olszowa, Zalesie Śląskie i Zimna Wódka (woj. opolskie).
Procesje Bożego Ciała są ważnym wydarzeniem dla społeczności lokalnych. Poprzez wspólne prace nad przygotowaniem parafii do obchodów tego święta mieszkańcy wyrażają swoje przywiązanie do miejsca, w którym żyją, identyfikując się z działaniami podejmowanymi przez członków wspólnoty. Układanie dywanów kwiatowych na uroczystość Bożego Ciała integruje członków społeczności, którzy dbają o to, by tradycja była z roku na rok kultywowana. Istotną rolę odgrywa przekaz rodzinny, gdyż zjawisko przekazywane jest na drodze bezpośredniej transmisji międzypokoleniowej.
Sokolnictwo – żywe dziedzictwo ludzkości
Sokolnictwo to sztuka pozyskiwania zwierzyny w jej naturalnym środowisku przy użyciu ptaków drapieżnych. Początkowo uprawiane było jako sposób zdobywania żywności. Z biegiem czasu praktykę sokolniczą w Polsce, zaczęto utożsamiać przede wszystkim z dzieleniem wartości, stylu życia i poczucia znajomości przyrody.
W Polsce termin sokolnictwo oznacza sztukę polowania z dziennymi ptakami drapieżnymi, obejmującymi wszystkie gatunki ptaków szponiastych. Jest ono ściśle związane z historią sokolnictwa innych krajów środkowoeuropejskich. Łączą je wspólne wartości, tradycje i praktyki, w tym metody szkolenia ptaków, opieka nad nimi, nawiązywanie więzi emocjonalnej oraz wykorzystywany sprzęt.
Współcześni sokolnicy to nie tylko myśliwi, ale także hodowcy. To właśnie oni rozpoczęli akcję reintrodukcji sokoła wędrownego. Zajmują się również edukacją przyrodniczą, ochroną ptaków drapieżnych, jak również kultywowaniem tradycji układania i hodowli ptaków łowczych.
Lista Reprezentatywna Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości jest wykazem praktyk i zjawisk z całego świata, które pomagają ukazać różnorodność dziedzictwa niematerialnego i podnieść świadomość na temat jego znaczenia. Wpisów na Listę dokonuje Międzyrządowy Komitet ds. ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego podczas corocznych obrad. Wnioski oceniane są pod kątem zgodności z kryteriami wpisu opracowanymi przez UNESCO na mocy standardów Konwencji.
Red. J.R.
Źródło: www.gov.pl/web/kultura