Podpiwek kujawski jest kolejnym polskim produktem wpisanym do rejestru Komisji Europejskiej, tworzonego w ramach polityki jakości i ochrony wyjątkowych produktów regionalnych, jako produkt posiadający Chronione Oznaczenie Geograficzne (ChOG).

Podpiwek kujawski jest 43. polskim produktem posiadającym unijne odznaczenie Chronione Pochodzenie Geograficzne (CHOG). Podkreśla ono związek produktu z konkretnym obszarem geograficznym, któremu zawdzięcza on szczególną jakość lub renomę.

Podpiwek kujawski to gazowany, fermentowany, bezalkoholowy napój zbożowy, którego głównymi składnikami są: prażone ziarna jęczmienia i zmielony korzeń cykorii oraz chmiel aromatyczny. Jest wprowadzany do obrotu w dwóch formach: gotowego napoju gazowanego oraz mieszanki suszu, służącej do przygotowywania napoju w warunkach domowych. Nie zawiera konserwantów chemicznych, dodatków aromatycznych i barwników.

Z uwagi na dużą dostępność surowców służących do wytwarzania podpiwka na terenie województwa kujawsko-pomorskiego oraz umiejętności lokalnych producentów ukształtowała się tam unikalna metoda wyrobu tego napoju. Opracowano odpowiednie proporcje składników, stopień wyprażenia jęczmienia i korzenia cykorii oraz odpowiednie warunki w zakresie temperatury i długości fermentacji, które gwarantują wysoką jakość i specyficzne cechy tego produktu.

Historia wytwarzania podpiwka kujawskiego sięga 1816 roku, kiedy bracia Bohmowie założyli na terenie województwa kujawsko-pomorskiego fabrykę, w której stworzono mieszankę jęczmienia i cykorii z dodatkiem chmielu (mieszanka suszu) wraz z recepturą, na podstawie której konsumenci mogli sporządzać napój samodzielnie. Pierwsze dokumenty opisujące wytwarzanie napoju według receptury Bohmów ukazały się w 1938 roku w czasopiśmie „Promień Słońca”. We wspomnieniach mieszkańców regionu Kujaw, podpiwek został okrzyknięty kultowym napojem żniwiarzy. Wyciągnięty latem z chłodnych pomieszczeń piwnicznych, doskonale gasił pragnienie i przywracał siły witalne.

O wyjątkowości podpiwka kujawskiego świadczy fakt, że do jego produkcji używano kawy zbożowej z domieszką cykorii. W innych regionach sporządzano go na wysłodzinach pozostałych po produkcji piwa (słodzie browarniczym). Różnica polegała także na tym, że podpiwek na Kujawach przyrządzano poprzez pierwsze zalanie brzeczki, przez co do napoju przechodziło pełne bogactwo ziaren jęczmienia i ziela cykorii. Produkcja podpiwka browarniczego, ubocznego produktu przy warzeniu piwa, polegała na zalaniu wysłodzin przy nastawie trzeciej brzeczki.

O renomie, jaką obecnie cieszy się podpiwek kujawski wśród konsumentów, świadczy jego obecność na targach krajowych i lokalnych imprezach, promujących wyroby tradycyjne i regionalne, a także liczne nagrody i wyróżnienia w wielu konkursach.

Red. J.R.
Źródło: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Foto. Michael Tampakakis z Pixabay