Święci Apostołowie Piotr i Paweł – patroni Poznania. Piotr patronuje blacharzom, kowalom, murarzom, sprzedawcom ryb; Paweł – marynarzom, powroźnikom, tkaczom. Kościół umieszcza w jednym dniu – 29 czerwca – uroczystości św. Pawła i św. Piotra, bowiem obaj Apostołowie byli współzałożycielami gminy chrześcijańskiej w Rzymie, obaj oddali tu życie i w tym mieście znajdują się ich relikwie i sanktuaria. Ponadto przyjęła się opinia, że obaj ponieśli męczeńską śmierć w tym samym dniu.

Właściwe imię Piotra to Szymon (Symeon). Pan Jezus zmienił je na Piotr przy pierwszym spotkaniu, ponieważ miało ono symbolizować jego przyszłe powołanie. Mieszkał w Kafarnaum, był rybakiem, a potem uczniem Jana Chrzciciela. Do Jezusa Chrystusa przyprowadził go brat Andrzej. Przed odejściem do nieba Pan Jezus zlecił Piotrowi najwyższą władzę pasterzowania nad apostołami i pozostałymi wiernymi wyznawcami. Uwięziony przez Heroda Agryppę doświadczył cudownego uwolnienia z więzienia. Około 64 roku został ukrzyżowany głową w dół, ponieważ uważał się za niegodnego umierać tak jak Jezus Chrystus.

Św. Piotr zostawił dwa listy, które należą do ksiąg Pisma świętego Nowego Testamentu. Zostały one spisane przez jego ucznia Sylwana. Wyróżniają się niezwykłą plastyką i ekspresją. Pierwszy został sporządzony w Rzymie około 63 roku, natomiast drugi – w rzymskim więzieniu około 64-67 roku. O wielkiej popularności św. Piotra świadczą liczne apokryfy, jak „Ewangelia Piotra”, „Kerygma Piotra”, „Apokalipsa św. Piotra” oraz „Dzieje Piotra i Pawła”.
Według podania św. Piotr poniósł śmierć męczeńską na wzgórzu watykańskim. Cesarz Konstantyn Wielki wystawił nad jego grobem bazylikę. Obecna bazylika Św. Piotra w Rzymie pochodzi z XVI-XVII wieku.
Św. Piotr jest patronem m. in. diecezji w Rzymie, Berlinie, Lozannie; miast: Awinionu, Biecza, Duszników Zdroju, Frankfurtu nad Menem, Genewy, Hamburga, Nantes, Poznania, Rygi, Rzymu, Trzebnicy; a także blacharzy, budowniczych mostów, kowali, kamieniarzy, marynarzy, rybaków, zegarmistrzów. Wzywany był jako orędownik podczas epilepsji, gorączki, febry, ukąszenia przez węże.
Jest przedstawiany w stroju apostoła jako biskup lub papież w pontyfikalnych szatach. Jego atrybutami są: anioł, kajdany, dwa klucze symbolizujące klucze Królestwa Bożego, kogut, odwrócony krzyż, księga, łódź, zwój, pastorał, ryba, sieci, skała oraz tiara w rękach.

Św. Paweł (Szaweł) urodził się w Tarsie około 8 roku po narodzeniu Chrystusa (niektórzy badacze podają czas między 5 a 10 rokiem). Pochodził z rodu Beniamina, faryzeuszowskiej rodziny żydowskiej. Uczył się rzemiosła – tkania płótna namiotowego. Po ukończeniu miejscowych szkół, w wieku około 20 lat udał się do Palestyny, by w Jerozolimie „u stóp Gamaliela” pogłębiać swoją wiedzę skrypturystyczną i rabinistyczną. Był gorliwym prześladowcą chrześcijan, których uważał za odstępców od wiary mojżeszowej. Uczestniczył m.in. w ukamieniowaniu św. Szczepana. Wysłany wraz z listami polecającymi do synagogi w Damaszku, by zorganizować tam akcje przeciw chrześcijanom, został cudownie nawrócony przez Chrystusa, a następnie ochrzczony przez Ananiasza. Prowadził działalność apostolską. Odbył podróże misyjne. Przemierzył obszary Syrii, Małej Azji, Grecji, Macedonii, Italii i prawdopodobnie Hiszpanii, zakładając wszędzie gminy chrześcijańskie i wyznaczając w nich swoich zastępców. W 60 roku został aresztowany i umieszczony w więzieniu w Cezarei Palestyńskiej na ponad dwa lata, a następnie w Rzymie, skąd wysłał wiele listów. Po wyjściu na wolność prawdopodobnie udał się do Hiszpanii, a stamtąd do Achai.
Około 67 (lub 66) roku Paweł poniósł śmierć męczeńską. Został ścięty mieczem. Jego ciało złożono najpierw w posiadłości św. Lucyny przy drodze Ostyjskiej. W roku 284 za czasów prześladowania, wznieconego przez cesarza Waleriana, przeniesiono relikwie Apostoła do katakumb, zwanych dzisiaj katakumbami św. Sebastiana przy drodze Apijskiej. Po edykcie cesarza Konstantyna Wielkiego umieszczono je w na miejscu męczeństwa (Aquae Silviae za Bramą Ostyjską w Rzymie), gdzie cesarz wystawił ku jego czci bazylikę pod wezwaniem św. Pawła.
Z pism apokryficznych o św. Pawle można wymienić: „Nauczanie Pawła”, „Dzieje Pawła” i „Apokalipsa św. Pawła”. Św. Paweł był autorem 13 listów do gmin chrześcijańskich, włączonych do ksiąg Nowego Testamentu. Uznaje się go za patrona wielu zakonów, Awinionu, Berlina, Biecza, Frankfurtu nad Menem, Poznania, Rygi, Rzymu, Saragossy oraz marynarzy, powroźników, tkaczy. Jest przedstawiany w długiej tunice i płaszczu. Jego atrybutami są: baranek, koń, kość słoniowa, miecz.

W polskiej tradycji ludowej istniało przekonanie, że po dniu św. Piotra i Pawła zaczynają rosnąć grzyby. Dzień ten był uznawany przez ludność jako pechowy, ponieważ patronat nad nim sprawowali aż dwaj święci. Wierzono, że tego dnia woda jest szczególnie niespokojna, a przez to niebezpieczna. Na podstawie dnia św. Piotra i Pawła przewidywano pogodę. Zgodnie z przysłowiem „Jak Piotr święty z świętym Pawłem płaczą, to ludzie przez tydzień słońca nie zobaczą”. Na Kaszubach rybacy odbywali pielgrzymkę łodziami do zatoki Puckiej, by wziąć udział w uroczystej mszy świętej.

Tekst: Joanna Radziewicz
Fot. wikipiedia.pl – domena publiczna
Fot. polona.pl
Źródła:
1. Ignatowicz H.: „Święty Izydor wołkami orze… : święci patroni w życiu wsi polskiej: wystawa czasowa, 16 kwietnia – 27 listopada 2016 r.”. Szreniawa: Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego, 2016
2. http://brewiarz.pl